Gdy życzymy sobie i bliskim wszystkiego co najlepsze na urodziny lub imieniny często odśpiewujemy „Sto lat”. To w naszej tradycji naprawdę dużo. Jak zatem określić ciągłość świątyni, która działa w danym miejscu przez cztery wieki. Owszem, z frekwencją w niej bywało różnie, jednak trwała na miejscu i przetrwała. Pasuje tu chyba tylko słowo „imponujące”. Kościół, do którego Was wirtualnie zabieramy powstał w 1636 roku, a więc do swoich czterechsetnych urodzin ma naprawdę blisko. To robi wrażenie, prawda? To jednak dopiero początek, jest znacznie więcej powodów do zachwytu.

To jeden z najmniejszych drewnianych kościołów na Mazowszu. Orientowana świątynia ma plan prostokąta i została wykonana w konstrukcji zrębowej. Oznacza to, że ściany z drewnianych bali zazębiają się na narożnikach. Konstrukcje wzmacniano lisicami oraz oszalowano. Konieczne były dodatkowe reperacje po dwóch powodziach, które przeszły przez okolicę: pierwsza w 1982, druga w 2010 roku. Poziom wody był wyjątkowo wysoki, co dokumentują zamontowane na zewnętrznych ścianach tablice. Dzięki zaangażowaniu parafian udało się go odrestaurować po wylewach Wisły.

Wnętrze kościoła tworzy atmosferę sprzyjającą wyciszeniu i skupieniu. Ciemne drewno ścian, złote zdobienia i kontrastująca z nimi czerń (szczególnie na pięknej ambonie). Ze skarbów przykuwających uwagę w kościele wyróżnia się także wyjątkowy instrument: pozytyw organowy. Umieszczono na chórze, został wykonany w XVIII i posiada piękną barokową obudowę. Ten przenośny krewniak organów charakteryzuje się mniejszym rozmiarem, dzięki czemu można było go używać w mniejszych kaplicach, a nawet bogatych domach prywatnych. Do grania na nim potrzeba było dwóch osób: jedna obsługiwała klawiaturę (organista), druga wtłaczała powietrze do środka za pomocą miechów (kalikant). W późniejszych latach człowieka zastąpiły elektryczne dmuchawy. W kościele św. Leonarda znajduje się orginalna wiatrownica klapowo-zasuwowa.

Warto także zwrócić uwagę na belkę tęczową, która ma na sobie zapisaną datę budowy świątyni. Rozglądając się dalej po urokliwym wnętrzu nie można przegapić ołtarza głównego z obrazem Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Wspomniana wcześniej ambona także wyróżnia się na tle pozostałych dekoracji. Zarówno ołtarz, wspomniany obraz, jak i ambona pochodzą z 1640 roku. W tym samym wieku jest ołtarz boczny, udekorowany XIX-wiecznym obrazem z patronem parafii.