Na podstawie zachowanej starej Kroniki Parafialnej z XVIII w., początek parafii Konary sięga XIV wieku. W 1380 roku istniał już kościół w Ostrowiu (Ostrówek)  pod wezwaniem „Świętego Krzyża” i „Świętej Trójcy”. W XIV wieku, a dokładnie w 1381 roku arcybiskup Gnieźnieński – Jan Suchywilk 9 właściciel tych ziem), eryguje parafie Ostrów, usytuowaną na Pólku. Była to drewniana Świątynia. W 1648 roku kościół wzniósł biskup S. Wierzbowski. Świątynia była często niszczona przez wylewy rzek: Wisły i Pilicy. Dlatego też po kolejnej klęsce powodzi, która niemal całkowicie zniszczyła to Święte miejsce, Kapituła Gnieźnieńska postanowiła przenieść siedzibę parafii do pobliskich Konar, gdzie była wysoka skarpa. Kościół w Konarach został ufundowany przez Kapitułę Gnieźnieńską w 1769 roku, a następnie rozpoczęto budowę nowego, drewnianego Kościoła pod wezwaniem „Świętej Trójcy”. W 1806 roku staraniem księdza Grzegorza Chmielewskiego kościół został odrestaurowany. Po latach w 1941 roku powstał nowy kościół z drewna modrzewiowego. Radość z Nowego Domu Bożego nietrwała jednak długo, gdyż w 1944 roku ustępujący Niemcy – spalili budynek kościoła.  Z dawnego Kościoła zachowały się jedynie dwa obrazy- Obraz ” Trójcy Świętej” i Obraz ” Matki Boskiej Nieustającej Pomocy”. Po wojnie ówczesny ksiądz Proboszcz Stanisław Owczarek przystąpił do odbudowy Świątyni według projektu architekta Czesława Duchnowskiego. Odbudowa przez tego proboszcza trwała do marca 1954 roku. Tym razem powstał obiekt sakralny zbudowany z kamienia polnego, który to materiał dostarczali okoliczni mieszkańcy z całej parafii. Kościół jest neoromański z fragmentami barokowymi. Dalszą budowę kontynuował ksiądz Jan Podsiadły , wówczas dokonano konserwacji dzwonów. W 1957 roku ukończono mury kościoła i dach. Ostatnia konserwacja kościoła miała miejsce 30.10.1966 roku z okazji 1000-lecia Chrztu Polski, a dokonał jej kardynał Stefan Wyszyński – Prymas Polski. W 1975 roku staraniem księdza proboszcza Stanisława Konarzewskiego wybudowano nową dzwonnice zaprojektowaną przez inż. Konrada Kulczyńskiego w stylu harmonizującym z kościołem. Prace Kamieniarskie wykonywali górale z Białego Dunajca.