Świątynia ta nierozerwalnie związana jest z turystyczną i uzdrowiskową rolą Ciechocinka. Tamtejsi kuracjusze pod koniec XIX wieku niejednokrotnie skarżyli się na brak większego miejsca kultu w tej okolicy. Owszem, w Ciechocinku znajdowała się kaplica, urzędował także kapelan, jednak kościoła z prawdziwego zdarzenia brakowało tam aż do 1874, kiedy położono kamień węgielny pod budowę kościoła. Dotychczasowa kaplica służyła do 1882 roku.

Głównym fundatorem kościoła był Zarząd Wód Mineralnych w Ciechocinku, jednak do przedsięwzięcia znacznie dołożyli się także okoliczni posiadacze ziemscy, mieszkańcy Ciechocinka oraz sami kuracjusze. Od 2018 roku świątynia stała się kolegiatą i siedzibą ciechocińskiej kapituły kolegiackiej.

Od samego początku zwiedzania na turystach robi ogromne wrażenie fasada świątyni. Zbudowana z czerwonej cegły w stylu neogotyckim przywodzi na myśl lekkość i strzelistość dawnych katedr. Przepiękne zdobienia we wnętrzu, ornamenty i witraże niestety nie dotrwały w niezmienionym kształcie do lat dzisiejszych, co zresztą nie dziwi mając w pamięci dwie wojny światowe, które nie oszczędzały okolicy.

Jednak mimo tego kolegiata jest wyjątkowym miejscem na sakralnej mapie Polski. Oprócz przepięknej konstrukcji i jasnego wnętrza na uwagę zasługują piękne witraże, na których widnieją wizerunki władców Polski. Szczególnie wyróżnia się jednak ten poświęcony Matce Boskiej Królowej Polski, zdobiący przestrzeń nad wejściem do nawy głównej. Kontrastujące kolorami z bielą murów polichromie przedstawiają sceny biblijne oraz wydarzenia najnowsze dotyczące historii Kościoła. Wśród nich są między innymi nawiązania do tragedii drugiej wojny światowej i niemieckich obozów koncentracyjnych.

Na uwagę z pewnością zasługuje także ambona z prowadzącymi do niej krętymi schodami. Podpiera ją charakterystycznie skręcona kolumna, a od środka zdobi ją wyobrażenie Ducha świętego pod postacią gołębicy.