Kościół pw. św. Filipa i Jakuba leży na pograniczu wsi Sękowa i Siary, w niewielkim zakolu rzeki Sękówki. To jeden z najcenniejszych kościołów drewnianych. W 2003 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Świątynia zbudowana jest z drewna modrzewiowego i składa się z pięciu członów: prezbiterium, nawy, zakrystii, wieży oraz sobót, czyli niskich podcieni otaczających kościół, wspartych na słupach i pokrytych jednospadowym dachem. Przez stulecia dawały one schronienie ludziom, którzy przychodzili z odległych wsi na niedzielne nabożeństwa, często już w soboty wieczorem.

Dokładna data powstania kościoła nie jest archiwalnie potwierdzona. Do literatury naukowej przeniknęły dwie daty – 1522 i 1540. Pierwsza wyryta jest na białej, kamiennej chrzcielnicy w kształcie kielicha w kościele. Druga data z rokiem 1540 znajdowała się na dzwonie zamieszczonym niegdyś na wieży. Ponieważ te daty nie są w żaden konkretny sposób potwierdzone, została wprowadzona ogólna datacja określająca czas budowy kościoła na pierwszą ćwierć XVI wieku, lub na początek tego stulecia. Początkowo w XVI wieku kościół składał się z nawy i prezbiterium, potem dobudowano zakrystię. W wieku XVIII dostawiono wieżę i rozłożyste soboty. Charakterystyczny strzelisty dach kościoła, pokryty jest gontem, co potęguje malowniczość bryły. Obecne wyposażenie stanowi m.in. późnorenesansowy ołtarz główny z początku wieku XVII (zrekonstruowany w latach 1948–49) z obrazem przedstawiającym św. Mikołaja, a po jego bokach św. Benedykta i Antoniego oraz rzeźba Zbawiciela Świata.
Do roku 1886 kościół św. Filipa i Jakuba w Sękowej był kościołem parafialnym. Potem funkcję tą przejął neogotycki kościół pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny wybudowany w roku 1885.
W czasie I wojny światowej kościół św. Filipa i Jakuba został poważnie zniszczony, potem gruntownie odnowiony w 1983 roku. Jest docenianym przykładem architektury drewnianej nie tylko w Polsce, ale i w Europie i na świecie.