Kościół pw. Wszystkich Świętych w Ptaszkowej powstał w 1555 r. Jest to obiekt drewniany konstrukcji zrębowej z wieżą słupowo-ramową. Bryła kościoła składa się z trójbocznie zamkniętego prezbiterium z zakrystią od północy, dwóch kaplic bocznych, nawy i wieży. Wieża z zabudowanymi podcieniami, z węższym pięterkiem dzwonowym, nakryta jest cebulastym hełmem z latarnią. Nad sanktuarium i nawą rozciąga się blaszany jednokalenicowy dach (czyli taki gdzie krawędź dachu utworzona jest na przecięciu połaci dachowych).  Ściany zostały oszalowane pionowo z listwowaniem. Na zewnętrznej ścianie kościoła, w niszy prezbiterium znajdowała się przez wiele lat późnogotycka płaskorzeźba autorstwa Wita Stwosza, przedstawiająca modlitwę Jezusa w Ogrójcu (tzw. „Ogrojec”), datowana na koniec XV wieku. Ze względu na cenną wartość została przekazana w depozyt i stanowi część ekspozycji Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu.

Wewnątrz świątyni stropy są płaskie, a w transepcie (czyli nawie poprzecznej) zastosowano oparte na słupach pozorne sklepienia kopulaste. Polichromia ornamentalno-figuralna z lat 1929-32 oraz z lat 1940 powstała na wzór szesnastowiecznej autorstwa Józefa Dutkiewicza.

Słynący łaskami wizerunek Matki Boskiej Radosnej od 1734 r. zajmuje najważniejsze miejsce w świątyni tj.  w centrum ołtarza. Jest to największy skarb Ptaszkowej. Można go zasłonić wysuwanym obrazem Wszystkich Świętych.  Dwa wczesnobarokowe ołtarze boczne z ok. połowy XVII w. uległy sporym przekształceniom. W prawym, w złocistej wnęce stoi figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem z ok. 1420 r, zwana także Madonną ze słonecznikiem. W lewym znajduje się wykonany w XX w. płaskorzeźbiony, złocisty obraz Serce Pana Jezusa, a w zwieńczeniu – obraz Veraicon z XVIII w. Pozostałe wyposażenie świątyni to: kamienna renesansowa chrzcielnica z 1506, rokokowa ambona i sześć ław z 1777.