Kleczkowska świątynia jest dumą nie tylko swojej miejscowości, ale i regionu. Została umieszczona na szlaku o nazwie „Sakralne Perły Mazowsza”. Już z daleka budynek odznacza się na tle krajobrazu strzelistą gotycką stylistyką i czerwonymi ceglanymi murami. Jego historia rozpoczyna się w XVI wieku. Inicjatorem budowy był wikariusz i kaznodzieja Stanisław z Budnego, natomiast środki na budowę wyłożył Jakub Kleczkowski. Pierwszy projekt nadał kościołowi formę bazyliki, czyli wielonawową z nawą główną wyższą od bocznych. Okna świątyni wedle takiego projektu powinny znajdować się ponad dachami naw bocznych. Z czasem przebudowano kleczkowski kościół na tak zwaną pseudobazylikę, którą charakteryzuje nawa główna wyższa od bocznych ale już bez okien.

Wielka świątynia, oprócz miejsca kultu i prestiżu, miała zapewnić miejscowości przyrost zaludnienia, by z czasem Kleczkowo uzyskało prawa miejskie. Na początku XVI wieku takie prawa miejscowość otrzymała, jednak nie rozwinęła się dostatecznie by je utrzymać. Niezależnie od liczby ludności Kleczkowo pozostaje znane ze względu na imponującą świątynię, której mogłoby jej zazdrościć niejedno miasto.

W 1944 roku kościół został zupełnie zniszczony, ale na szczęście odbudowano go w latach 1951-1954 zachowując to, co decyduje o jego pięknie i unikalności.

Strzelista konstrukcja orientowana jest na osi wschód-zachód, wejście główne znajduje się od strony zachodniej, a tym samym modlący się w stronę ołtarza w porannych godzinach doświadczają przed sobą rozświetlania sali przez Słońce.

Wysoki i szeroki korpus nawowy ma obok siebie prezbiterium i prostokątną przybudówkę, w której zlokalizowano zakrystię oraz skarbiec. Nawa ma obok siebie kaplicę od strony południowej. Wszystkie narożniki oraz ściany, zarówno naw bocznych jak i prezbiterium, opięte są szkarpami. Te elementy, inaczej nazywane skarpami, to mury prostopadłe do wysokich ścian, które pełnią funkcję wzmocnienia. Ciężar sklepienia jest dzięki nim przerzucany na podłoże. Szkarpy stosowane są w kościołach, ale pojawiały się także w zamkach i murowanych twierdzach.

We wnętrzu możemy podziwiać czteroprzęsłowy korpus nawowy, który podzielony jest na nawy boczne trzema parami filarów. Przed wojną sklepienie świątyni miało charakter sieciowy, a więc typowy dla gotyku. Krzyżujące się żebra tworzyły siatkę rombów. Po wojnie trzeba było zbudować je od nowa, nadano mu wtedy formę gwiaździstą. Warto odwiedzić Muzeum Diecezjalne, gdzie można obejrzeć można podziwiać rzeźby gotyckie. Ich autorem jest jeden z najwybitniejszych przedstawicieli gotyckiej sztuki – Wit Stwosz. Wykonany przez niego figury Archanioła Gabriela i Matki Boskiej wcześniej były stałymi elementami wyposażenia kleczkowskiego kościoła.