Prawosławna świątynia w Bodakach została zbudowana w pierwszej połowie lat trzydziestych XX wieku. Pełniła funkcję tak zwanej czasowni, czyli cerkwi dla wierzących, którzy z wyznania greckokatolickiego przechodzili na prawosławne. Był to wynik tak zwanej schizmy tylawskiej. 16 listopada 1926 we wsi Tylawa grekokatolicy ogłosili podczas wiecu przejście na prawosławie. Obecny przy tym był biskup prawosławny Adam (Filipowski). Po wystosowaniu przez nich prośby o przyjęcie pod skrzydła do Warszawy, metropolita Dionizy oddelegował do Tylawy proboszcza parochii we Lwowie. W 1928 niechętne początkowo władze zgodziły się na utworzenie w Tylawie filii prawosławnej parochii lwowskiej.

Skromna i niewielka cerkiew, stała się świadkiem dramatycznych wydarzeń i na szczęście przetrwała do dziś, by móc nam o nich przypominać.

Historia Bodaków rozpoczyna się jeszcze w XVIII wieku. Jest wymieniona w dokumentach dotyczących wsi należących do starostwa bieckiego. Nazwa pochodzi od jednej z rodzin zamieszkujących ten teren – Bodaków. Miejscowość była jednym z ośrodków kamieniarstwa. Niedaleko stąd wydobywano piaskowiec. Wytwarzano tu między innymi płyty chodnikowe, którymi wybrukowano ulice Gorlic. Żyjący tu Łemkowie zajmowali się także rzeźbieniem w drewnie, między innymi tworzeniem rzeźbionych talerzy, kasetek i figurek. Pod koniec XIX odkryto w okolicy złoża ropy naftowej.

Po drugiej wojnie światowej, w wyniku akcji Wisła, lokalną ludność wysiedlono, a cerkiew pozostała bez wiernych. Komunistyczne władze zamieniły ją na stodołę. Do pierwotnej roli wróciła dopiero około 1956 roku, gdy wysiedleni zaczęli wracać na rodzime tereny.

Cerkiew św. Dymitra jest wewnątrz skromnie udekorowana, na zewnątrz oznacza się niewielką bryłą i brakiem wieży. Świątynia jest orientowana. Funkcję nieobecnego tu ikonostasu spełnia drewniana ścianka, na której zainstalowano współczesne ikony oraz obrazy. Ich układ odpowiada funkcji religijnej. Z pamiątek po dawnym wystroju ocalały carskie wrota. Ozdobione są roślinnymi zdobieniami oraz medalionami czterech ewangelistów. Inną pozostałością z dawniejszych czasów świątyni jest neogotycki ferentron z XX wieku.