Pierwszą wzmiankę o wsi Tymowa spotykamy u Jana Długosza  w 1215 roku. Jest to wzmianka o wiosce, a nie parafii. Pierwszy kościół był tu konsekrowany prawdopodobnie dopiero w 1277 r., lecz spłonął podczas najazdu szwedzkiego w XVII wieku. Obecny drewniany kościół został wybudowany i poświęcony w 1764 roku a następnie w 1913 powiększony przez przedłużenie prezbiterium.

Jest to trójnawowy kościół barokowy o konstrukcji zrębowej. Węższe prezbiterium zamyka się trójbocznie, obok przybudowane zostały zakrystia i skarbiec. Prezbiterium i nawa główna są nakryte płaskimi stropami, w nawach wspartymi na słupach. Dachy nad nawą i prezbiterium są dwuspadowe. Na drzwiach znajdują się stare, ozdobne okucia w typie gotyckim. Polichromia figuralna i ornamentalna pochodzi z 1913. Na głównym ołtarzu z drugiej połowy XVIII w. zobaczyć można w polu głównym barokowy obraz św. Mikołaja z XVIII w., w zwieńczeniu obraz Świętej Trójcy, a w antependium (bogato zdobionym zakryciu lub zasłonie ołtarza) również barokowy wizerunek św. Mikołaja ratującego skazańców (obraz malowany na desce). Podczas gdy większość ołtarzy bocznych pochodzi z drugiej połowy XVIII w.,  jeden jest klasycystyczny z XIX w. Znajdują się w nich obrazy: św. Anna, barokowy z 1769, św. Antoni, Matka Boska Bolesna i Chrystus Bolesny.

W kościele uwagę przyciąga również rokokowa ambona z wizerunkami czterech Ewangelistów z atrybutami oraz postacią Jezusa. Na zaplecku widać obraz św. Jana Chrzciciela opatrzony datą 1766.  Barokową chrzcielnicę zbudowano w formie kielichu z drewnianą pokrywą w kształcie korony. W środku chrzcielnicy umieszczono rzeźbiarską kompozycję chrztu Chrystusa w Jordanie. Ciekawym elementem jest również marmurowa kropielnica z XVII w., ozdobiona emblematem karmelitów. Została zapewne przeniesiona tu ze zburzonego kościoła karmelitów w Nowym Wiśniczu.