Ropica Górna do 1949 nosiła nazwę Ropica Ruska, dominowała w niej społeczność grekokatolicka (Łemkowie) i to właśnie ona wzniosła tę piękną świątynię. Obecnie jest tam parafia rzymskokatolicka. Cerkiew powstała w drugiej dekadzie XIX wieku. Jej forma jest bardzo charakterystyczna dla stylistyki drewnianych kościołów tamtego regionu: trójdzielna konstrukcja odznacza się wydłużoną nawą, z którą połączone są babiniec i prezbiterium.

Wewnątrz znajdziemy przedstawienie sceny Przemienienia na Górze Tabor. Ten element polichromii pochodzi z przełomu XIX–XX w.  Jednym z największych skarbów tego miejsca jest XVIII-wieczny ikonostas. Charakteryzuje się rokokowym stylem, warto zwrócić uwagę na znajdującą się tam rzadką ikonę Św. Onufrego, które nie pojawia się często w tym regionie.

Innymi pięknymi przykładami sztuki sakralnej są tutaj dwa ołtarze boczne w stylu późnobarokowym. Całość dopełnia ołtarz główny kryty baldachimem oraz zdobne tabernakulum. W ołtarzach bocznych odwiedzający mogą podziwiać ikonę św. Mikołaja oraz z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Cerkiew tą łatwo przegapić, bo choć znajduje się przy drodze, zasłania ją wieniec gęstych drzew. Jednak zdecydowanie odwiedzając Ropicę Górną warto być czujnym, bo świątynia jest ważnym punktem na szlaku zabytków drewnianej architektury sakralnej związanej z kulturą Łemków.