W otoczeniu starych drzew, ogrodzony kamiennym ażurowym murkiem, kościół w Starym Radzikowie jest bardzo ciekawym przykładem drewnianej architektury sakralnej Mazowsza. Jej konstrukcja to dwie połączone ze sobą części, każda kryta osobnym dachem. Świątynia posiada dwie kruchty: jedną od frontu nawy i drugą boczną. Nawa jest szersza od prezbiterium, które zamknięto trójbocznie. Spadzisty dach nawy zwieńczony jest wieżyczką na sygnaturkę. Co ciekawe, ma ona blaszany hełm, podobny w swojej formie do baniastych hełmów znanych ze świątyń prawosławnych i greckokatolickich.

Budynek powstał w 1712 roku, jednak ciągłość tutejszej parafii sięgna znacznie dalej w głąb dziejów. Archeolodzy odkryli na terenie Starego Radzikowa dwa grodziska. Pierwsze miało powstać w XII wieku, a drugie, znacznie starsze, nawet w przedziale VI-VII w. Pierwszy kościół został postawiony na tych ziemiach w 1060 roku. Ze względu między innymi na działania wojenne (w XVIII roku przykładem był najazd Szwedzki) kościoły były tu niszczone i odbudowywane. Obecny budynek przetrwał jednak ponad 40 lat, co czyni go wyjątkowym świadkiem historii.

Wnętrze nastraja do refleksji i tworzy idealną atmosferę do kontemplacji. Piękny ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku, podobnie jak ołtarze boczne. Odnawiane w XX wieku ambona chrzecielnica i barokowe krzyże zachowały swój charakter. Zarówno w zdobieniach ambony jak i polichromii świątyni dominują motywy roślinne oraz ornamenty geometryczne. Całość nakryta została płaskim stropem drewnianym.