Świątynia ta jest wyjątkowa nawet na tle tak ciekawych i malowniczych obiektów jak cerkwie Podlasia. Uznaje się ją za jedną z najpiękniejszych i położonych w najbardziej malowniczym otoczeniu. Dookoła budynku rośnie kilkanaście starych drzew o statusie pomników przyrody. Od 2014 roku cieszy jeszcze bardziej, gdyż został odmalowany na charakterystyczny błękit, którym symbolicznie wierni zlibżają swoje miejsca kultu do Nieba.

Cerkiew ta jest szczególna na sakralnej mapie regionu także ze względu na istotną rolę w kulcie maryjnym. Znajduje się tutaj ikona Matki Bożej Opiekuńczej. Jej święto, zwany Pokrowa ma rodowód pogański. Słowianie wschodni w ten sposób świętowali koniec jesiennych prac polowych. Zaczynał się wtedy natomiast czas odpoczynku dla młodych (zwany pierzaczkami) oraz popularny okres zaślubin, czyli swatów. Ikonie Matki Bożej Opiekuńczej przypisuje się cudotwórcze właściwości. Znajdująca się obecnie na terenie świątyni wersja pochodzi z 1781 roku, poprzednia niestety została zniszczona w trakcie pożaru. Ikona Pokrow przedstawia Matkę Boską w koronie i drapowanej sukni. Stoi ponad światem na obłoku, co symbolizuje jej opiekę roztaczaną nad całą ludzkością. Poniżej niej przedstawiono przedstawicieli najróżniejszych stanów: władcę, szlachtę duchownych, mnichów.

Kult Matki Bożej Opiekuńczej miał się we wsi Puchły dobrze już w XVI wieku. Żywa podówczas legenda głosiła, że w miejscu, gdzie dziś stoi cerkiew, mieszkał niegdyś starzec cierpiący na obrzęk nóg. Podczas modlitwy miał on ujrzeć cudowny obraz na jednym z drzew, a jednocześnie jego dolegliwości ustapiły. Miejsce nazwano Puchły właśnie w związku z opuchlizną. Opuchli w lokalnej gwarze oznaczało obrzęk nóg. Jest jeszcze jdna legenda, która opowiada o prawosławnych chłopach, którzy poprosili o pomoc w modlitwach, ponieważ lokalny dziedzic chciał ich zmusić do przejścia na grekokatolicyzm. Wiernym miał się ukazać cudowny obraz, a niedługo potem dziedzic zmarł. Co więcej, jego niespokojna dusza miała błąkać się po okolicy pod postacią zjawy i straszyć na skrzyżowaniu leśnych dróg. Niektórzy badacze wskazują, że wiele legend i mitów wzmacniających tożsamość tego miejsca to znak, że w okolicy mógł istnieć silny kult pogański. Opowieści to jeden ze skuteczniejszych sposobów osadzenia budującej się nowej tradycji.

W latach wojennych świątynia została zdewastowana, uszkodzono dach, zniszczono kopuły. Na szczęście przez kolejne dekady stopniowo udało się odremontować i wyposażyć na nowo obiekt. Dodatkowo dobudowano także budynek gospodarczy i dom psalmisty.