Parafia w Przydonicy powstała około 1358 roku dzięki wsparciu rodów Gerałtów i Gryfitów. Pod koniec XVI wieku zabrakło tu duszpasterza i administrację parafią przejął proboszcz z Podola. Taka sytuacja utrzymała się aż do roku 1925, kiedy to biskup tarnowski Leon Wałęga ponownie ustanowił parafię w Przydonicy.

Obecny kościół pw. Matki Boskiej Różańcowej został zbudowany w 1527 i konsekrowany około 1580. Wykonano go z drewna modrzewiowego w technologii zrębowej. Jest to późnogotycka budowla jednonawowa z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Dwuspadowy dach nad nawą i prezbiterium przykryto gontem. W XVIII wieku od strony zachodniej do kościoła dobudowana została barokowa wieża o konstrukcji słupowej.
Pierwotnie parafia była pod wezwaniem św. Katarzyny, obecna rzymskokatolicka parafia jest pw. Matki Bożej Różańcowej. Ołtarz główny został wykonany w stylu rokoko tj. pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku. W prezbiterium ołtarza znajduje się malowany na płótnie XVII-wieczny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem zwany obrazem „Matki Boskiej Pocieszenia” – podobno ofiarowany w grudniu 1683 roku przez króla Jana III Sobieskiego jako dar dziękczynny za zwycięską bitwę pod Wiedniem.
Kościół posiada też ciekawą i unikatową polichromię pokrywającą ściany prezbiterium, która pochodzi z końca XVI wieku. Składają się na nią cykle przedstawiające Mękę Pańską, legendę o św. Stanisławie Biskupie oraz postaci świętych. Wyjątkową wartość mają dwa ołtarze boczne w formie malowanych tryptyków. W polu głównym każdego z nich znajduje się wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem. Spośród zabytków składających się na wyposażenie świątyni na uwagę zasługuje również chrzcielnica z XIX wieku, krucyfiks późnogotycki z pierwszej połowy XVI stulecia oraz kamienna gotycka chrzcielnica z tego samego okresu.
29 kwietnia 1960 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa małopolskiego.