Data budowy kościoła nie jest znana. Najczęściej przyjmuje się, że kościół wzniesiono w latach 1765-1770. Za fundatora kościoła uważa się księdza Macieja Łubieńskiego (późniejszego archidiakona krakowskiego oraz dziekana gnieźnieńskiego), który w tamtych czasach był właścicielem dóbr ziemskich w Mnichowie. Inne źródła podają jako fundatora Stefana Dunin Wąsowicza ze Smogorzowa.
Świątynia dedykowana św. Szczepanowi diakonowi i męczennikowi, stanowi unikatowy w skali kraju, a nawet Europy zabytek, gdyż jest to jedyny drewniany kościół w Europie, który posiada rokokowy charakter wnętrza. Kościół wzniesiony z drewna modrzewiowego na planie krzyża łacińskiego, posiada konstrukcję zrębową, zwieńczony jest ośmioboczną kopułą. To świątynia o jednej nawie z transeptem.  Fasada zachodnia, prostokątna zakończona jest dwiema wieżami.
W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w otoczeniu wot z XVII w. Obraz ten wykazuje podobieństwa do słynnego obrazu z Bazyliki Matki Bożej Większej
w Rzymie. Architekt świątyni jest nieznany. W 1823 lub 1836 roku kościół przestał być filią parafii w Mokrsku i stał się świątynią parafialną. Po 1849 roku wykonano remont generalny kościoła. Kopuła i wieże zostały przykryte blachą. Około 1917 roku wymieniono gontowe pokrycie dachu na ocynkowaną blachę. Kościół był wielokrotnie remontowany – w latach 2007-2013 w ramach programu „Skarbiec Świętokrzyski. Szlak architektury drewnianej i średniowiecznej.” Przeprowadzono remont generalny i zabezpieczono część podziemną kościoła, w której jeszcze kilkanaście lat temu odbywały się nabożeństwa. Z ciekawostek warto zanotować fakt, że zachowały się także dwa dzwony tego kościoła z 1784 r. ukryte podczas okupacji.