Wiele świątyń, które opisujemy w naszym portalu może pochwalić się historią sięgającą wieków średnich, jednak w przypadku Lubli to tradycja budząca podziw nawet u tych najbardziej doświadczonych. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XII wieku. Wtedy to nieduża wieś została podarowana zakonowi Cystersów, u których dotrwała do XVIII wieku, kiedy skonfiskował ją cesarz austriacki Józef II. Przeszła wtedy w posiadanie cesarza, a w 1808 roku majątek został zlicytowany. Jego powojenny los jest bardzo smutny, w 1946 roku dwór został rozparcelowany.

Wedle źródeł historycznych parafia w Lubli istniała już w XIII wieku, choć niektórzy podejrzewają, że mogła działać znacznie wcześniej, jednak po prostu nie pozostały po tym żadne dokumenty. Choć dokładna data budowy drewnianego kościoła nie jest znana wiadomo, że zabiegał o nią Mikołaj Grot, opat Cystersów już na przełomie XV i XVI wieku. W 1778 roku kościół przeszedł remont, niedługo później otrzymał wieżę od strony zachodniej. XIX wiek przyniósł wsparcie ze strony dziedzica wsi, który zadbał o pokrycie dachu kościoła gontem, a wieży blachą. Budynek ucierpiał podczas drugiej wojny światowej, zniszczona została wieża oraz wieżyczka na sygnaturkę. Na szczęście w drugiej połowie XX wieku przeprowadzono reperacje oraz konserwacje wnętrza i wyposażenia. W 1995 roku odbudowano izbicę wieży oraz jej dach. XXI wiek także przyniósł prace remontowe i konserwatorskie.

Zbudowana na niewielkim wzniesieniu świątynia ma wspaniałe otoczenie w postaci pięknych starych drzew.

We wnętrzu odwiedzający nie mogą przegapić głównego ołtarza, pochodzącego z późnego baroku. Znajduje się w nim gotycki obraz Misericordia Domini pochodzący z XV wieku. Oprócz niego można także znaleźć kolejne dwa gotyckie obrazy. Pierwszy z nich przedstawia Matkę Boską Królową Aniołów z Dzieciątkiem oraz świętego Mikołaja. Drugi to wyobrażenie św. Anny z Maryją i Dzieciątkiem wraz ze św. Joachimem. Tęczową belkę świątyni zdobi barokowy krzyż z drugiej połowy XVII wieku oraz rokokowe świeczniki w kształcie aniołów. Innym skarbem kościoła w tym stylu jest ambona pochodząca z 1778 roku oraz konfesjonał z XVIII wieku. Jednym z najcenniejszych zabytków wyposażenia kościoła jest figura Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Wykonano ją w XVIII wieku, zdradza wpływy włoskiego baroku. Do naszych czasów zachował się także bijący w dzwonnicy gotycki dzwon z XV wieku.

Zwiedzający powinni zwrócić także uwagę na południową ścianę dzwonnicy, gdzie można dostrzec głowę Jezusa. Podczas drugiej wojny światowej doszło do ostrzału miejscowości i zniszczenia krzyża kościelnego. Przetrwała właśnie ta głowa, która dosłownie wbiła się w drewnianą ścianę. Dlatego została pozostawiona na pamiątkę i jako symbol.