Przepiękny drewniany kościół w Lachowicach powstawał pod koniec XVIII wieku. Najważniejszą inicjatorką jego budowy była hrabina Teresa Pankracja Wielopolska. To ciekawa postać, żona Jana Józefa Wielopolskiego, którego poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił go jako posła właściwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie 1767 roku. Hrabia Wielopolski był także panem na zamku w Suchej Beskidzkiej, a po jego śmierci obiektem zarządzała właśnie Teresa.

Aby uzyskać odpowiedni teren na budowę świątyni wyburzono drewnianą kaplicę cmentarną z 1707. Ufundowała ją Anna Małachowska, dziedziczka Suchej i wdowa po Janie II Kazimierzu Wielopolskim. Jej drugim mężem został wojewoda poznański Stanisław Małachowski, a gdy zmarł podwójne wdowieństwo pozwalało jej zarządzać sporym majątkiem. Ufundowana przez nią kaplica w Lachowicach służyła miejscowej ludności jako miejsce kultu i pamięci zmarłych. Najbliższy cmentarz parafialny i kościół oddalone były o 10 kilometrów. Uroczyste poświęcenie nowego kościoła miało miejsce 1 stycznia 1792.

Obecne położenie kościoła sprzyja religijnej i egzystencjalnej refleksji. Świątynię ulokowano na wzniesieniu nad wsią. Dookoła znajduje się cmentarz oraz stare drzewa, a teren otacza drewniany parkan z belek wiązanych na zrąb, z przęsłami krytymi siodłowymi daszkami gontowymi. Cmentarz wciąż jest użytkowany przez lokalnych wiernych.

Zrębowy kościół chroni gontowy dach. Świątynia jest orientowana i zdobi ją wysoka wieża o pochyłych ścianach obitych deskami, zwieńczona hełmem baniastym. Zwiedzając jego otoczenie warto także zwrócić uwagę na soboty, czyli niskie podcienia wsparte na słupach i przykryte jednospadowym dachem. W nich można odnaleźć stacje Męki Pańskiej namalowane w 1846 r. przez Antoniego Krząstkiewicza.

Wnętrze kościoła jest równie ciekawe. Pomiędzy nawą a prezbiterium umieszczono w nim podwójny otwór tęczowy. W jego górnej części znajduje się rzeźbiony krucyfiks, natomiast w dolnej dwa posągi: Matki Bożej oraz św. Jana Ewangelisty. Warto także zwrócić uwagę na barokowy ołtarz główny, pochodzący z połowy XIX wieku. W jego centralnym punkcie umieszczono namalowany na desce obraz Madonny. Pochodzi on z kaplicy cmentarnej. Z tego samego okresu co ołtarz główny pochodzą cztery ołtarze boczne utrzymane w stylach barokowym oraz barokowo-klasycystycznym.

Kolejnym pięknym elementem wyposażenia świątyni jest drewniana ambona z baldachimem. Sklepienie prezbiterium zdobi duży obraz Dziewicy Niepokalanej. Jest on wzorowany na słynnym obrazie hiszpańskiego artysty Bartolomé Estebana Murillo. Następnym ważnym elementem polichromii jest 12 postaci apostołów, które powstały w 1891 roku. Znacznie starsza jest za to kamienna chrzcielnica mająca formę kielicha. Powstała około 1789 roku.

Całości dopełniają barokowo-klasycystyczne organy wykonane w 1836 roku Marcina Gracza z Pcimia.