CZYRNA – Cerkiew św. Paraskewy
Czyrna od swoich najdawniejszych lat, a więc około XVI wieku, była parafią, najpierw prawosławną, a następnie greckokatolicką. XIX wiek przyniósł miejscowości rozwój jako ośrodkowi tkactwa. Do dziś jeszcze w okolicy świątyni można znaleźć pozostałości po kulturze zamieszkujących ją Łemków. Dlatego oprócz zwiedzania samego kościoła zachęcamy do spaceru po Czyrnej.
CERKIEW
W CZYRNEJ
Świątynia ta jest kolejnym przykładem pięknego obiektu sakralnego, który zmieniał swoich właścicieli i obrządek w związku z polityką. Powstała w 1893 roku cerkiew greckokatolicka po 1947 (w wyniku wysiedleń związanych z Akcją „Wisła”) została zamieniona na kościół rzymskokatolicki. Od 1951 roku jest siedzibą parafii pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. To także jedna z ozdób Szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim.
Czyrna od swoich najdawniejszych lat, a więc około XVI wieku, była parafią, najpierw prawosławną, a następnie greckokatolicką. XIX wiek przyniósł miejscowości rozwój jako ośrodkowi tkactwa. Do dziś jeszcze w okolicy świątyni można znaleźć pozostałości po kulturze zamieszkujących ją Łemków. Dlatego oprócz zwiedzania samego kościoła zachęcamy do spaceru po Czyrnej.
Kościół św. Paraskewy Męczennicy to skromna, a jednak urocza budowla ze słupową wieżą, jednokalenicowym dachem oraz wieżyczkami z pozornymi latarniami. Ciekawostką jest umieszczenie wieży, która wznosi się nad kruchtą, a nie nad babińcem, jak najczęściej budowano w tym rejonie. We wnętrzu świątyni warto zwrócić uwagę na dwudziestowieczny ikonostas, w którym można jednak odnaleźć ikonę patronki z XVIII wieku. Przez wiele lat leżała ona zapomniana na parafialnym strychu, na szczęście odnalazła się i wróciła na należne jej miejsce, wcześniej przechodząc konserwację. Atrybutami, z którymi przedstawiono świętą jest szabla i palma męczeństwa.
Patronka parafii pochodziła z Bułgarii i żyła w XI wieku. Jej imię, które po polsku można tłumaczyć na „Piątek”, miało nawiązywać do dnia męki Jezusa Chrystusa. Jej brat wybrał drogę duchownego i po latach został biskupem. Kobieta udała się do Ziemi Świętej, następnie na Pustynię Jordańską. Naśladując życie pustelników wyzbyła się wszelkich ziemskich wygód i bogactw, skupiając się na rozwoju duchowym. Według hagiografów doznała objawienia, podczas którego anioł wezwał ją do powrotu na ziemie ojczyste. Wyruszyła w drogę, po drodze odwiedzając Konstantynopol. Zmarła w wieku zaledwie 27 lat, a jej zwłoki miały nie ulec rozkładowi. Dlatego przeniesiono je do cerkwi w Epibacie, gdzie jej grób miał być miejscem wielu spektakularnych ozdrowień.
Wśród innych dzieł sztuki, które można podziwiać w kościele znajduje się ikona przedstawiająca Złożenie do Grobu z XVII w., Ostatnia Wieczerza z XVIII wieku oraz przedstawienie Opieki Bogurodzicy z tego samego okresu. Warto zwrócić uwagę na niewielką koronę na ramie obrazu. W parafii w Czyrnej zachowały się dwie takie korony. Były one wykorzystywane podczas obrzędów ślubnych przez grekokatolików. Korony przytrzymywano nad głowami nowożeńców.