W 1527 roku kiedy stary kościół uległ zniszczeniu, kanonik sądecki Stanisław Słupski ufundował nową świątynię. Konsekrowana w 1541 roku świątynia została wzniesiona na planie prostokąta o wymiarach 12×7 metrów, bez wyodrębnionej zakrystii i prezbiterium, z zaznaczoną od wschodu trójboczną absydą. Dwuspadowy dach o konstrukcji nośnej z drewna modrzewiowego, ze szczytem od strony zachodniej, kryty jest gontem. W środkowej części kalenicy mieści się ażurowa, kryta miedzianą blachą wieżyczka z sygnaturką. Na szczególną uwagę zasługuje strop belkowy z zachowaną renesansową polichromią z XVI wieku, przedstawiającą kasetony z rozetami.
W ołtarzu z drugiej połowy XVII w. mieścił się obraz o charakterze barokowym przedstawiający św. Stanisława biskupa, patrona świątyni, lecz obecnie znajduje się
w innym kościele. Na zasuwie ołtarza zobaczyć można obraz przedstawiający Ukrzyżowanie z Matką Boską, św. Janem i klęczącą fundatorką kościoła, w stroju zakonnym, z herbem Siekierz i datą 1624 r.

Ponadto w kościele znajduje się późnogotycki drewniany krucyfiks  z początku XVI wieku, gotycka kamienna kropielnica z XVI wieku, późnorenesansowa drewniana ambona z 1. połowy XVII wieku. Jedynym świadectwem istnienia cmentarza przy kościele jest, znajdująca się obecnie w kruchcie, płyta nagrobna Anny z Gostyńskich Gniewoszowej z 1630 roku. Za najcenniejszy element wyposażenia świątyni uważa się drewniany późnogotycki tryptyk z obrazem „Święta Rozmowa”, z zachowanym skrzydłem bocznym z obrazami Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia (awers) i Ukrzyżowania i Opłakiwania (rewers), wykonany przez warsztat małopolski na początku XVI wieku. Od 1994 roku przechowywany jest w buskiej kaplicy zdrojowej.

Kościół w Chotelku jest jedynym na terenie kielecczyzny przykładem drewnianego budownictwa z XVI wieku.