Dawna greckokatolicka cerkiew św. Michała Archanioła w Brunarach. Pierwsza cerkiew w tym miejscu została wzniesiona po 1616, kiedy we wsi powstała parafia unicka. Nowa świątynia powstała w 1653, zaś współczesna cerkiew – w XVIII stuleciu.
W 1831 została przebudowana i powiększona. Jest to świątynia orientowana, drewniana o konstrukcji zrębowej. Wieża ma konstrukcję słupową. Trochę nietypowo cerkiew ta składa się z czterech połączonych części: nowego trójbocznie zamkniętego prezbiterium, starszego połączonego z nawą jednym dachem, oraz wieży z babińcem (miejsce dla kobiet) znajdującym się w przyziemiu. Ściany cerkwi pokryte są pionowymi deskami, dachy podbite gontami, oraz kryte blachą. Nad nawą i dawnym prezbiterium dach jest łamany, namiotowy. Prezbiterium zaś dachem wielopołaciowym. Nakryte są kopulastymi baniami z pozornymi latarniami podobnie jak wieża. Wnętrze nakryto płaskimi stropami. W babińcu znajduje się chór muzyczny wsparty na dwóch dużych słupach ozdobionych ornamentami roślinnymi.

Po Akcji „Wisła” cerkiew została przejęta przez Kościół łaciński. Strop i wnętrze ścian cerkwi pokrywa polichromia utrzymana w błękitnej tonacji z motywem winorośli. Wykonywana była etapami na przełomie XVIII i XIX wieku. Oprócz ołtarza głównego z XVII wieku w cerkwi znajdują się dwa ołtarze boczne z wieku XVIII. Znajdują się w nich ikony Matki Bożej oraz Przemienienia Pańskiego.

Obecnie cerkiew służy jako kościół parafialny stworzonej w 1951 r. parafii rzymskokatolickiej. W 2013 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z innymi drewnianymi cerkwiami w Polsce i na Ukrainie, mimo że akurat ta świątynia nie zachowała pierwotnej i zarazem typowej dla cerkwi łemkowskich formy.