Wizna to wyjątkowe miejsce na historycznej mapie Polski. Nie tylko znajduje się tu piękny kościół, który za chwilę opiszemy, ale wieś, a dawniej miasto, sama w sobie ma pasjonujące dzieje. Już około 1400 roku Wizna uzyskała prawa miejskie i utrzymała je przez cztery wieki, do 1870 roku. W Rzeczpospolitej Szlacheckiej miały tu miejsce sejmiki od XVI do XVIII wieku. Historia osady sięga jednak jeszcze dalej, bo dysponujemy analizami archeologów i historyków przekonujących, że już w XI wieku nad Narwią stał w tym miejscu gród obronny, który strzegł ziem mazowieckich. W czasach renesansu przebywały tu takie osobistości jak Bona Sforza czy Anna Jagiellonka. Natomiast w czasie koszmaru drugiej wojny światowej polskie wojska broniły się tutaj w ramach linii obronnej opartej o Narew. To w tej okolicy rozegrała się pamiętna bitwa, zwana dziś „polskimi Termopilami”. Przeciwko 42 tysiącom żołnierzy niemieckich broniło się 720 Polaków.

Pierwszym miejscem kultu chrześcijańskiego w tej miejscowości była zamkowa kaplica. Według historycznych źródeł istniała już w XIV wieku, a w XV wieku stanął drewniany kościół pw. św. Marka Ewangelisty. Gotycka świątynia św. Jana Chrzciciela powstała około XVI wieku, a jej fundatorką była księżna mazowiecka Anna. Kościół przechodził prace remontowe w 1658 i kolejne w pierwszej połowie XVIII w. oraz pod koniec XIX wieku. Kolejne stulecie przyniosło mu niestety dramatyczne losy. W 1944 świątynia zostaje zburzona przez wojska niemieckie. Na szczęście na przestrzeni lat 1951-1958 przeprowadzono skuteczną akcję odbudowy świątyni, pamiętając o zachowaniu jej charakterystycznego gotyckiego stylu.

Układ cegieł budynku określany jest jako słowiański (wendyjski). To ciekawostka, bo historycznie taki sposób tworzenia „wątku” (czyli sposobu układania budulca) występował w Polsce w XIII wieku i zanikł około 1420 roku. W części przyziemnej budynek wzmacniają dopasowane kamieni polne. We wnętrzu zwraca uwagę układ trzynawowy, czteroprzęsłowy z trzyprzęsłowym prezbiterium zamkniętym ścianą z oknem witrażowym. Na szczycie strzelistych filarów obserwatorzy zobaczą gwiaździste oraz sieciowe sklepienia. Dzięki staraniom konserwatorów i budowniczych do naszych czasów zachowały się fragmenty wczesnobarokowego epitafium oraz późnogotycki krucyfiks.