Pierwsza wzmianka o parafii w Odporyszowie w „Liber beneficiorum” Jana Długosza pochodzi z okresu po 1470 roku i odnosi się do kościoła pw. św. Małgorzaty, który istniał do początku XVIII w. Podczas najazdu szwedzkiego, gdy wojska Karola Gustawa spaliły pobliskie miasteczko Żabno, garść szlachty z rycerstwem i ludem, okopana w lesie niedaleko kościoła uderzyła na wojska szwedzkie, rozpraszając je i topiąc w pobliskich bagnach. Wedle opowiadanej legendy, obrońcom Odporyszowa przyszła z pomocą Matka Boska, wyprowadzając zdrój czystej wody z siedmiu źródełek. W tzw. „studzience”, krystaliczne źródło bije po dziś dzień. W następstwie zwycięstwa nad innowiercami, obraz Matki Boskiej został otoczony kultem, który rozszerzał się i gromadził coraz większe rzesze pielgrzymów. Zostawiali oni liczne wota i zapisy w kronikach. Pojawił się więc zamysł budowy nowej, jednonawowej świątyni w stylu barokowym – konsekrowanej 16 września 1714.
Obecnie w miejscowym kościele znajdują się: ołtarz główny z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, ze św. Wojciechem i św. Stanisławem, ołtarze boczne z obrazami św. Katarzyny, Chrystusa Bolesnego, św. Józefa, chrzcielnica marmurowa, ambona rokokowa, organy 11-głosowe, stacje Męki Pańskiej, witraże, barokowy krucyfiks.
Na wprost wejścia głównego do świątyni znajduje się wolnostojąca dzwonnica, nakryta hełmem z latarnią. Zawieszony na niej dzwon został odlany w 1925 w miejscowości Udine, w północnych Włoszech. W latach 1866–1869 Jan Wnęk, miejscowy rzeźbiarz, cieśla i konstruktor, na oczach tysięcy pielgrzymów, wykonał szereg lotów z kościelnej dzwonnicy na własnoręcznie skonstruowanej maszynie do latania. Pionierskie wyczyny śmiałka, ze względu na brak dokumentalnych potwierdzeń nie zyskały dotychczas miejsca w oficjalnej historii awiacji.