Kościół w Rydzewie wzniesiono w latach 1579-1591. To budowla o cechach mieszanych: gotyckich i barokowych, wzniesiona na planie prostokąta. Fundamenty świątyni zostały zbudowane z kamieni polnych, zaś ściany z palonej cegły. Nad nawą główną rozpościera się sklepienie kolebkowe, zaś nad nawami bocznymi strop płaski. Jednym z cenniejszych elementów wystroju kościoła są drewniane drzwi do zakrystii z 1591 roku. Od strony nawy mają wyrzeźbiony cytat z księgi proroka Izajasza (Iz 55,1), oraz odniesienie do Listu św. Pawła do Galatów (Ga 2, 16). Drzwi prowadzące z kruchty do nawy również są pokryte łacińskimi cytatami z Biblii (J 14, 6; Mt 11, 28; Iz 43, 11; J 3, 16; Ap 1, 5) . Brak jednak wiarygodnych informacji na temat czasu powstania tych drzwi. Najprawdopodobniej pochodzą one z XVIII wieku. Architektoniczny, trójkondygnacyjny ołtarz główny ufundowano w 1600 roku. Innym zabytkowym elementem wystroju kościoła jest barokowa ambona z 1630 roku. Pierwszy dzwon ufundowano w 1604 roku. Nie wiadomo gdzie umieszczono opisany dzwon, ponieważ kościół nie miał jeszcze istniejącej dziś barokowej wieży wzniesionej podczas gruntownego remontu w latach 1772-1773. Dzwon ten został w 1944 r. wywieziony przez Niemców i znajduje się obecnie w Quakenbruck. Warto także zwrócić uwagę na wykonaną z brązu misę chrzcielną, zdobioną trybowaniem i puncowaniem oraz ławkę tzw. kolektorską, w której podczas nabożeństwa zasiadał fundator kościoła Mikołaj Bogaczewski i jego spadkobiercy. Oba elementy wyposażenia pochodzą z XVII wieku. Od chwili powstania do roku 1945 była to świątynia ewangelicka. Po wojnie kościół przejęli katolicy. W 1961 roku świątynię odrestaurowano. Oddzielono wówczas ołtarz od ambony. Obecnie świątynia to kościół Parafii Rzymskokatolickiej pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli w Rydzewie.