Baldwinowice to wieś, której historia sięga XIII wieku. Nazwa najprawdopodobniej pochodzi od niemieckiego imienia Baldwin. W formie „Baldwinowitz” miejscowość występuje w napisanej po łacinie księdze „Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis”, która jest spisem majątku biskupstwa wrocławskiego w latach 1295-1305. Do końca drugiej wojny światowej pod nazwą Belmsdorf wieś znajdowała się w granicach Niemiec, po 1945 została włączona do Polski, a jej nazwę zmieniono na Baldwinowice.

Najstarsze informacje dotyczące tutejszego kościoła pochodzą z 1414 roku. Prezbiterium oraz zakrystia zostały wymurowane, jednak budowę przerwano. Około 1538 roku świątynię przejęli ewangelicy, którzy dokonali rozbudowy do obecnej formy. W XVII dobudowano wieżę, a od 1654 kościół ponownie stał się katolicki. Obecny układ budowli: z nawą i węższym prezbiterium, jest charakterystyczny dla gotyku. Do naszych czasów zachował się zresztą późnogotycki tryptyk ołtarzowy z ok. 1525 roku oraz pozostawione przez ewangelików epitafium Ulbrychta Herttla. Pochodzi ono z 1626, jest ozdobione herbami oraz przedstawieniem fundatora klęczącego przed krucyfiksem.

We wnętrzu możemy podziwiać wykonane w 1907 polichromie autorstwa Alfreda Schneidera. Zachowano także jedno malowidło z osiemnastego wieku. Na uwagę zasługuje osiemnastowieczny prospekt organowy. Trafił on do świątyni z miejscowości Rychtal w 1860 roku.

Wykonany w stylu późnobarokowym ołtarz przedstawia scenę Koronacji Marii z Joachimem oraz Anną. Została ona wyrzeźbiona w 1720 roku. We wspomnianym wcześniej tryptyku ołtarzowym znajdziemy św Anne Samotrzecią, a na skrzydłach szafy ołtarzowej święte Barbarę i Katarzynę oraz scenę Nawiedzenia. Warto także zwrócić uwagę na pochodzącą z przełomu szesnastego i siedemnastego wieku ambonę.