Pierwsze wzmianki o powstaniu kościoła datowane są na około 1500 rok w okresie panowania na tych ziemiach Zakonu Krzyżackiego. Świątynia wzniesiona przez Krzyżaków była pod wezwaniem Świętego Bartłomieja i stała na miejscu zniszczonego wcześniej przez Litwinów zamku krzyżackiego. Po 1530 roku w wyniku sekularyzacji Prus, kościół przeszedł w ręce ewangelików. W 1799 roku na fundamentach starego kościoła wzniesiono nowy kościół z kamienia polnego. Kościół miał trzy nawy o jednakowej wysokości, kryte płaskim drewnianym stropem. W wyniku działań wojennych podczas pierwszej wojny światowej kościół uległ silnemu zniszczeniu. Stopniowe zmniejszanie się na tych terenach liczby ludności o wyznaniu ewangelickim i niemożność utrzymania kościoła, który zaczął popadać w ruinę, to powody przekazania w końcówce lat 70-tych świątyni społeczności katolickiej. Parafię rzymskokatolicką pw. Niepokalanego Serca NMP erygował 5 listopada 1984 roku Ks. Biskup Jan Obłąk, Biskup Warmiński.
Obecnie jest to kościół murowany z cegły na rzucie prostokąta, bez wydzielonego prezbiterium. Dolna część wieży usytuowana w obrębie murów, górna nadbudowana i oszalowana deskami w zwieńczeniu mała wieżyczka. Dach przykrywający korpus kościoła dwuspadowy, kryty dachówką holenderską, a wieża – gontem. Układ wnętrza uległ częściowej zmianie. Budowla zachowała układ trójnawowy, jednak nawę środkową podwyższono na skutek wprowadzenia stropu kolebkowego. W kościele zachował się barokowy ołtarz z amboną z XVII w., która została zdjęta. Ołtarz znajduje się w centralnej części nawy głównej kościoła.
Wykonany z drewna wypełnia całą przestrzeń między jedną, a drugą ścianą nawy głównej. W kościele znajdują się dwa piękne drewniane żyrandole z 1914- 1920 r. zwisające ze stropu w połowie wysokości.